9 ethische en juridische vraagstukken rond de metaverse

9 ethische en juridische vraagstukken rond de metaverse

Hoewel ik weinig vertrouwen heb in de visie van Mark Zuckerberg op de metaverse, lijdt het geen twijfel dat het een ongelooflijk marketing- en bedrijfspotentieel heeft. De aangekondigde overgang naar Web 3.0, gekoppeld aan de vooruitgang op het gebied van de kunstmatige intelligentie en de steeds toenemende rekenkracht, belooft een beleving die in de echte wereld onbereikbaar is. Maar de opkomst van deze virtuele werelden brengt een hele reeks ethische en juridische problemen met zich mee.

In dit artikel ga ik dieper in op 9 ethische of juridische kwesties die betrekking hebben op het leven in de metaverse, maar ook op dood en seks.


Zijn experimenten die moreel verkeerd zijn aanvaardbaar in de metaverse?

De eerste vraag die ik mij stelde toen ik me de metaverse mijn aandacht trok, was wat voor soort ervaring het zou bieden. Deze virtuele wereld opent mogelijkheden die in de echte wereld niet voorhanden zijn. Zoals ik hier al aanhaalde, denk ik dat er een revolutie zal komen in de porno-industrie. Deze revolutie in de seksuele betrekkingen vindt reeds plaats in sommige landen, zoals Japan (zie verslag hieronder).

De metaverse opent de mogelijkheid dat bepaalde fantasieën te verwezenlijken. Sommige daarvan kunnen moreel verwerpelijk zijn en nieuwe ethische en juridische vraagstukken opwerpen. Hoe moeten wij reageren op afwijkend virtueel gedrag? Zal er een metaverse politiemacht komen om overtreders in de virtuele wereld te vervolgen?


Zullen we andere avatars kunnen aanraken?

De door Mark Zuckerberg gedroomde metaverse zal beleefd worden met een virtual reality koptelefoon en een “haptisch” pak. Dat is een kledingstuk dat de tastzin op het lichaam reproduceert.

Ook al is dit vooruitzicht nog ver weg, het roept vragen op over wat er gebeurt als iemand ons in de metaverse “aanraakt”. Kunnen bepaalde gedragingen ongepast worden geacht en als digitale agressie worden gekwalificeerd?


Zal het mogelijk zijn om zonder toestemming een virtueel veld te betreden?

De metaverse krijgt momenteel veel aandacht door de aankoop van grond in virtuele werelden zoals The Sandbox. Snoop Dogg die een virtueel herenhuis kocht, verschillende bedrijven hebben locaties op “commerciële verkeersaders” van virtuele werelden tegen een premie gekocht.

Als het eigendom van deze digitale activa door de blockchain wordt aangetoond, welke regels gelden dan om ze in te voeren? Zullen er toegangsregels worden opgelegd die de deur openzetten voor digitale inbreuken?


Zullen wij avatars kunnen doden in de metaverse?

Aansluitend op de vorige vraag: zal het mogelijk zijn om in de metaverse te doden? De metaverse zoals die door Mark Zuckerberg wordt voorgesteld is geen spel. Het is een virtueel universum waarin echte mensen interageren via hun avatars.

Net als in het echte leven kunnen er extreme situaties ontstaan. Mensen zouden ruzie kunnen krijgen, een situatie die steeds vaker voorkomt met de polarisatie van de meningen. Het valt nog te bezien of het virtuele zo getrouw zal zijn aan het reële, dat het mogelijk zal zijn de digitale integriteit van de avatar met reële middelen aan te tasten.

Uit bovenstaande video blijkt dat andere mensen dezelfde vragen stellen (en ze voor het ogenblik op parodische wijze beantwoorden).


Kunnen wij sterven in de metaverse?

Geen vitale organen in de metaverse. Hoe sterven wij dan in de metaverse? De dood op sociale netwerken is al een bekend onderwerp. Meta/Facebook heeft een speciale status gecreëerd voor de “pagina’s” van dode mensen.

De dynamiek van de metaverse vertoont echter specifieke kenmerken die de door de sociale netwerken ingevoerde oplossingen op losse schroeven zetten. Wat moet er met de avatar gebeuren als de persoon aan wie hij toebehoorde gestorven is? Zullen wij ruimtes creëren om de avatars van overleden mensen te “parkeren”? Of zullen de avatars na hun dood in de metaverse naast elkaar blijven bestaan? In het laatste geval zouden de vragen die zouden rijzen van hetzelfde type zijn als voor deadbots.


Kunnen avatars gehackt worden?

De metaverse is een digitaal universum. Er is dus geen reden waarom het aan de problemen van het hacken zou ontsnappen. Dit roept een aantal interessante vragen op. Kan een avatar “gegijzeld” worden? Zou er losgeld gevraagd kunnen worden voor de terugkeer van een avatar? De vraag is des te relevanter omdat avatars in de NFT metaverse versierd zullen worden (schoenen, tassen, enz.), waarvan de prijzen nu al stratosferisch zijn.

Eén ding is zeker … als het hacken van avatars mogelijk is, zou dat een manier kunnen zijn om ze in de metaverse te laten sterven.


Hoe moet men in de metaverse omgaan met het probleem van de overerving?

De erfenis van digitale activa is geen specifiek probleem van de metaverse. Het is globaler en zal met de NFT’s steeds belangrijker worden. Hoe zullen zij worden doorgegeven? Worden zij meegerekend bij de berekening van de successierechten? Moet er belasting worden betaald in geval van meerwaarde op NFT’s? Over deze laatste kwestie is bijvoorbeeld al beslist in India, waar een belasting van 30% (Engelse site) wordt voorgesteld op vermogenswinsten uit cryptocurrencies.


Zullen er meerdere avatars in de metaverse zijn?

Nu al zijn er mensen die digitale persoonlijkheden uitvinden door te jongleren met verschillende accounts op sociale netwerken. Het begrip identiteit in de metaverse zal ongetwijfeld zeer ingewikkeld gemaakt worden door het antropomorfisme van avatars, d.w.z. hun menselijk uiterlijk.

Is het ethisch aanvaardbaar om zich in de metaverse te “demultipliceren” en zo zijn ware identiteit te vervagen?


Moeten de avatars een menselijke vorm hebben?

Tenslotte moet ook de kwestie van de vorm aan de orde komen. Zal het nodig zijn zich in menselijke gedaante voor te stellen, of zullen alle verschijningsvormen aanvaardbaar zijn? Zo ja, hoe zouden andere mensen in de metaverse een avatar kunnen waarnemen waarvan de aard ondoorzichtig blijft?

 

 

 


Geplaatst in Innovatie, Ondernemerschap.