Een enkele keer praat ik op de blog wel eens over iets anders dan marketing en marktonderzoek. Mijn belangstelling voor kunst heeft me ertoe aangezet om in 2019 (Carlo Crivelli) en in 2020 (Lorenzo Lotto) over schilderkunst te spreken. Dit jaar ga ik het hebben over een verborgen architectonisch wonder dat ik in Rome (nog eens) heb mogen bewonderen. Het gaat om de Spada Galerij, een architectonisch meesterwerk van Francesco Borromini dat gebruik maakt van de illusie van geforceerd perspectief. De kleine verrassing is dat ik in Rome een ander, weinig bekend voorbeeld van dit gedwongen perspectief heb gevonden. Volg mij!
Het Palazza Spada en de Galleria Spada
Het Palazzo Spada is de zetel van de Italiaanse Raad van State, een prachtig 16e eeuws paleis dat 3 prachtige zalen met oude schilderijen herbergt. Een van de hoogtepunten is het Portret van kardinaal Bernardino Spada door Guido Reni (1631).
Het paleis werd in de 17e eeuw gekocht door kardinaal Spada. Hij vroeg de beroemde architect Francesco Borromini om er veranderingen in aan te brengen. Borromini bouwde wat algemeen bekend staat als de “Galleria Spada ” (zie hieronder).
Het is een constructie in een van de binnenplaatsen van het gebouw die gebruik maakt van het ” gedwongen perpsectief”. De “galerij” wekt de indruk 30 meter lang te zijn, maar in werkelijkheid is ze slechts 8,8 meter lang. Om de “visuele trucage” te zien, bekijk deze video die gemaakt is met de vriendelijke hulp van een van de bewakers.
Een ander voorbeeld van geforceerd perspectief in Rome
De Galleria Spada is waarschijnlijk het beroemdste voorbeeld van gedwongen perspectief (naast de Potemkin- of Potjomkintrappen in Odessa), maar andere minder bekende projecten zijn op hetzelfde principe gebaseerd.
Ik was aangenaam verrast toen ik de Avila-kapel ontdekte tijdens mijn bezoek aan de kerk van Santa Maria in Trastevere. De Avila-kapel is de 5e in het linker schip van de kerk en werd gemaakt door een weinig bekende kunstenaar: Antonio Gherardi (1644-1702). Gerhardi is vooral bekend als (barok)schilder en als leerling van Petrus van Cortona.
De Avila-kapel is meer bekend om zijn koepel dan om zijn altaar. Deze laatste, ongetwijfeld geïnspireerd op het werk van Borromini in het Palazzo Spada, bestaat uit 3 zuilen en een klein schilderij dat de indruk van perspectief afdwingt. Het werd in 1686 gemaakt door Gherardi voor Pietro Paolo Avila.
Vanuit architecturaal oogpunt is dit vrij uniek. De tombe is direct in het monument geplaatst. Dus je kunt niet echt praten over een altaar. En ik meen me te herinneren dat het schilderij dat je achteraan ziet slechts 80 cm meet.
Dus als je ooit in Rome bent, overweeg dan om deze twee plaatsen te bezoeken en ze op een andere manier te bezoeken door aan mij te denken.
Posted in Diverse.
