Patrick Roger is een chocolademaker die in Frankrijk vrij beroemd is geworden. Hij won de titel van meilleur ouvrier de France (MOF) in zijn specialiteit en draagt trots de Franse kleuren op de kraag van zijn uniform. In tegenstelling tot de meesten die de wedstrijd gewonnen hebben, heeft Patrick Roger verschillende winkels geopend met een visie. Wat ik daarmee bedoel is dat de verkooppunten allemaal een onderliggende identiteit hebben en een consequente marketingrichting volgen (wat vrij zeldzaam is bij ondernemers in alle sectoren, zoals blijkt uit een studie die wij momenteel uitvoeren). Volgens mij is de merkidentiteit van Patrick Roger sterker dan die van andere chocolademakers. Neem bijvoorbeeld de winkel van Marcolini die ik enkele dagen eerder bezocht en die op een steenworp afstand van die van Patrick Roger ligt. Het is een mooie winkel, maar klassiek van opzet. Als u verschillende winkels van Marcolini bezoekt, zult u ongetwijfeld gemeenschappelijke elementen vinden, maar de homogeniteit zal minder sterk zijn dan bij Patrick Roger. Bij Patrick Roger is de klantenervaring opgebouwd rond zijn twee lievelingskleuren, die een interessant alternatief bieden voor de klassieke canons van luxe (of door onze hersenen als zodanig geïnterpreteerd worden): wit, zwart, goud en zilver. Kijk maar eens naar de afbeeldingen hieronder en u zult begrijpen wat ik bedoel.
Nadat ik toestemming gekregen had om een fotoshoot te doen in de nieuwe aan de Zavel in Brussel, heb ik me een uur lang geamuseerd. Ik moet toegeven dat het nog nooit zo gemakkelijk was om mooie foto’s te maken (op mijn bescheiden niveau natuurlijk). De winkel is zeer visueel aantrekkelijk en zou gemakkelijk in mijn top 50 van meest “ervaringsgerichte” winkels kunnen komen. De indeling is klassiek op twee “details” na.
De eerste is een langwerpige middenconsole die bedoeld is om producten uit te stallen (te “exposeren”, om het anders uit te drukken) zonder dat ze koopwaar vormen. De uitgestalde dozen zijn er alleen maar om u zin te doen krijgen ze te vullen met de chocolaatjes die u gelukkig zullen maken. Daarvoor gaat u gewoon naar de toonbank, de laatste stap van uw reis door de winkel, die de centrale console helpt afbakenen. De centrale console bepaalt op natuurlijke wijze de stroom van bezoekers die in de winkel met de klok mee draaien, eerst voor de kant-en-klare producten langsgaan en dan eindigen voor de toonbank, waar de twee aanwezige bedienden u graag zullen overtuigen.
Het tweede “detail” is de etalage, waarop geen producten te koop staan, maar een soort middelpunt waarvan het doel is het oog (en de klant) te trekken. Deze keer, ter gelegenheid van Pasen, was de etalage gevuld met reusachtige eieren met een enigszins herziene geometrie en bedekt met cacaopoeder. Een mooie manier om zich te onderscheiden van de etalage van het nabijgelegen Marcolini, waarvan de nissen rechtstreeks geïnspireerd zijn op juweliers en in het bijzonder op Cartier, dat zijn producten al jaren op deze manier uitstalt (kenners zullen opmerken dat de chocolaatjes van Marcolini aan de klanten worden geserveerd in de boetieks van Cartier in Parijs, een gelukkig toeval).
Posted in Marketing.
