Ons exclusieve onderzoek naar de prijs van elektrisch opladen op het Chargemap-netwerk in 20 Europese landen laat onbegrijpelijke prijsverschillen zien. Deze verschillen weerspiegelen het gebrek aan regulering in een sector die in sommige landen profiteert van een oligopolistische situatie om de consument buitensporig hoge prijzen op te leggen. Het is een toestand die vragen oproept over de winst van Chargemap en de noodzakelijke evolutie van een sector die lijdt onder inefficiëntie (concurrentie en prijstransparantie) waarvan exploitanten en tussenpersonen profiteren.
Neem contact op met het onderzoeksbureau IntoTheMinds
Statistieken over de prijs van elektrisch opladen in Europa via Chargemap
- 68,8% van de opladingen worden uitsluitend per kWh gefactureerd
- 21,4% van de opladingen worden gefactureerd per kWh en per minuut
- 6,3% van de opladingen worden alleen per minuut in rekening gebracht
- In 5,2% van de gevallen worden vaste kosten toegevoegd, die kunnen oplopen tot € 14,52 per lading.
- Van de operators die per kWh op Chargemap in rekening worden gebracht, is EVBox in Noorwegen de goedkoopste (€ 0,2/kWh) en Saascharge International de duurste (€ 1,391/kWh). De marge van Chargemap op het tarief van Saascharge is 58%.
- De goedkoopste oplaadbeurt is in Noorwegen (€ 10,1 voor 48,6kWh)
- Het duurste oplaadpunt in Frankrijk is Argelès-sur-Mer (opladen alleen per tijd: € 0,872/minuut voor een 3,7kW stopcontact en een 22kW Type 2).
Er moet aan worden herinnerd (zie ook het gedeelte over methodologie) dat de cijfers in dit artikel afkomstig zijn van een onderzoek dat in augustus 2023 werd uitgevoerd op Chargemap. De genoemde prijzen weerspiegelen dus niet de prijzen die u zou kunnen krijgen door rechtstreeks bij een operator een abonnement af te sluiten. Maar daar gaat het niet om. Afgezien van het feit dat een (betaald) abonnement u aan een bepaalde aanbieder bindt, is dit geen oplossing voor bezitters van elektrische auto’s die buiten hun eigen land reizen.
Doelstellingen van dit artikel
Het doel van dit artikel is tweeledig.
Ten eerste wilde ik, als eigenaar van een elektrisch voertuig, de prijsverschillen tussen exploitanten begrijpen. Omdat elektriciteit een basisproduct is, leek het me in eerste instantie onlogisch dat de prijzen te sterk zouden variëren. Zou het logisch zijn dat een liter benzine in het ene station € 2 kost en in het andere € 14, laat staan in hetzelfde land?
Ten tweede wilde ik aan de hand van deze prijsverschillen de efficiëntie van de markt en de mogelijke toekomst ervan onderzoeken. Door het huidige gebrek aan regulering is de markt gefragmenteerd en inefficiënt. Tussenpersonen (zoals Chargemap) profiteren van deze inefficiëntie ten nadele van de consument. Wat zijn de oplossingen en wat heeft de toekomst in petto voor Chargemap en zijn equivalenten?
Maar voordat we overhaaste conclusies trekken, moeten we naar de cijfers kijken.
Prijzen variëren met een factor drie in hetzelfde land
Binnen hetzelfde land variëren de prijzen over het algemeen met een factor drie. Om precies te zijn, het gemiddelde prijsverschil tussen de duurste en minst dure operator is 2,89. In sommige landen kan het verschil tussen de goedkoopste en duurste kWh zelfs nog groter zijn:
- 5,75 in Frankrijk
- 4,81 in Oostenrijk
- 4,80 in Letland
Buiten deze uitersten blijven de verschillen in de meeste landen opvallend. Zoveel zelfs, dat we ons zouden moeten afvragen waar ze vandaan komen. Waarom zouden we verschillen van 1 tot 3 zien voor een goed als elektriciteit in hetzelfde land?
De duurste oplading is in Italië
De gemiddelde prijs van een oplading kan wel twee keer zo hoog zijn, afhankelijk van het land. Daar waar u in Noorwegen € 21,99 betaalt, kost het in Italië € 48,28.
Deze verschillen zijn nog aanzienlijker als elke prijs wordt weergegeven. In de onderstaande grafiek staat elke blauwe stip voor een operator. De oranje stip komt overeen met de mediane oplaadprijs voor het land in kwestie. De prijsverschillen zijn moeilijk door rationele oorzaken te verklaren.
Dit doet natuurlijk de vraag rijzen naar de rentabiliteit van elektrisch rijden (met een Chargemap-kaart).
Uit dit onderzoek blijkt dat op Europees niveau 67,4% van de exploitanten op Chargemap prijzen hanteren die nog steeds aantrekkelijker zijn dan die van benzine. Maar deze situatie verschilt sterk van land tot land. In Italië bijvoorbeeld rekent 82% van de aanbieders op Chargemap eindklanten prijzen aan die elektrisch rijden duurder maken dan benzine. Voor Italiaanse autobezitters die thuis niet kunnen opladen, is het dus nog altijd voordeliger om op benzine te rijden (tenzij u natuurlijk rechtstreeks een abonnement neemt bij een of meer exploitanten).
Aan de andere kant is het in andere landen nog steeds goedkoper om op elektriciteit te rijden dan op benzine. Dit is het geval in Griekenland, Spanje, Noorwegen, Litouwen, Nederland en Finland.
De goedkoopste kWh is in Noorwegen met Chargemap
Op basis van een belasting van 48,6 kWh is het mogelijk om een gemiddelde prijs per kWh te berekenen. Er zijn heel wat verrassingen. Italië, Oostenrijk en Frankrijk behoren tot de drie duurste landen op Chargemap, met prijzen per kWh van rond de € 1. De redenen hiervoor zijn ongetwijfeld uiteenlopend.
De eerste plaats van Italië is niet verrassend, want het is het op één na duurste land in Europa voor de industriële prijs van elektriciteit, met € 0,3257/kWh in de tweede helft van 2022 (zie de statistieken van Eurostat, Engelse site). Maar hoe zit het met Frankrijk en Oostenrijk? Oostenrijk is een van de 10 goedkoopste landen in Europa (€ 0,1717/kWh) en Frankrijk levert dankzij zijn nucleaire vloot bijna de goedkoopste elektriciteit in Europa (€ 0,1237/kWh). Alleen Finland doet het nog beter, met een industrieprijs van € 0,1144/kWh.
Wat gebeurt er?
In Oostenrijk zijn de hoge prijzen grotendeels te wijten aan het prijsmodel. Van de 21 Oostenrijkse aanbieders op Chargemap:
- zijn er 5 die facturatie per minuut toevoegen naast facturering per kWh
- zijn er 8 die alleen op basis van de oplaadtijd factureren
Dit is des te nadeliger omdat dit geen superlaadstations zijn, maar 11 of 22 kW-laadpalen. Als uw auto geen krachtige omvormer heeft, zal het opladen langer duren en wordt u bestraft. De winnaar is Electromaps in Ried im Innkreis, wiens Chargemap diensten voor een 11kW laadpunt € 0,29/min kosten plus een vast bedrag van € 14,52.
Een oligopolistische situatie is zeker niet optimaal. Tussenpersonen zoals Chargemap springen in dit gat omdat het een zakelijke kans is.
Chargemap profiteert van marktinefficiëntie
Wat kunnen we leren van dit onderzoek, en wat vertelt het ons over de toestand van de markt voor het opladen van elektrische voertuigen aan openbare oplaadpunten?
Les 1: prijsvariaties
De eerste les is dat de prijzen voor een goed sterk variëren. Terwijl de prijzen voor industriële elektriciteit tussen Finland (het goedkoopst) en Roemenië (het duurst) variëren van 1 tot 3, variëren de oplaadprijzen op Chargemap van 1 tot 9, en zelfs van 1 tot 23 als er rekening wordt gehouden met uitschieters.
Les 2: de diensten van Chargemap zijn verre van gratis
De tweede les is dat diensten van Chargemap niet gratis en soms erg prijzig kunnen zijn. In het geval van het duurste oplaadpunt van Europa op Chargemap, weten we dat de prijs van Saascharge meer dan verdubbeld is. Er wordt een winstmarge van 58% gedeeld tussen Chargemap en het interoperabiliteitsplatform. Regelmatige gebruikers van Chargemap zouden zich daarom moeten afvragen hoe rendabel de operatie is. Voor wie niet veel reist, is het misschien aantrekkelijker om rechtstreeks bij een operator een abonnement af te sluiten.
Les 3: de markt
De derde en laatste les betreft de structuur van de markt. Door soms complexe abonnementen en prijzen op te leggen, proberen operators gebruikers aan hun netwerk te binden. Dit is een bekende methode, die bijvoorbeeld Apple geen windeieren heeft gelegd met zijn oplaadkabels, zijn besturingssysteem, zijn App Store, enz.
Daarbij komt nog de structuur die het gevolg is van de overheidsopdrachten voor de installatie van de zelfbedienings-laadpalen. Noodgedwongen worden deze overheidsopdrachten gedomineerd door een paar bedrijven, wat leidt tot oligopolistische situaties in bepaalde steden. Een oligopolistische situatie is onvermijdelijk suboptimaal. Tussenpersonen zoals Chargemap springen in dit gat omdat het een zakelijke kans is. Duidelijke regels, opgelegd op Europees niveau om de concurrentie te vergemakkelijken, zouden deze markt flexibeler moeten maken. Het is bijvoorbeeld essentieel om het gebruik van terminals van verschillende operators zonder abonnement flexibeler te maken. In een tijd waarin iedereen geleerd heeft om contactloos met zijn bankpas te betalen, is het dringend nodig om laadpalen compatibel met elkaar te maken. Op die manier zouden bedrijven als Chargemap uiteindelijk moeten verdwijnen.
Methodologie
Voor deze studie hebben we van 173 exploitanten prijzen verzameld op Chargemap voor het opladen aan Type 2 AC (de meest voorkomende) oplaadpunten van 3 tot 44 kW. Het onderzoek werd uitgevoerd in 20 Europese landen.
Om een betrouwbare vergelijking tussen operatoren te kunnen maken, werd de prijs geregistreerd die werd aangerekend door Chargemap, Europa’s meest uitgebreide netwerk voor het opladen van elektrische voertuigen.
De totale kosten van het opladen zijn berekend op basis van het opladen van een BMW i4 van 20% tot 80%, d.w.z. een lading van 48,6 kWh. Dit voertuig is uitgerust met een 11kW omvormer. De oplaadtijd werd bepaald met deze online calculator (Franse site).
Het gemiddelde elektriciteitsverbruik werd berekend op basis van gegevens van de fabrikant, d.w.z. 17,6 kWh/100 km (officiële WLTP-cyclusgegevens: 16,1-19,1 kWh/100). Het gemiddelde brandstofverbruik van een voertuig met verbrandingsmotor werd bepaald op basis van 2020-gegevens van Ademe (Franse site) voor het Franse wagenpark, namelijk 6,8 liter benzine per 100 km. De prijs van een liter benzine is in deze studie vastgesteld op € 2 per liter om de prijs per kilometer van een voertuig met verbrandingsmotor te overschatten.
Posted in Onderzoek, Recherche.
