Waarom werd de Hermès Birkin-tas verkocht voor 8,6 miljoen euro?

Een Japanse bieder betaalde in juli 2025 8,6 miljoen euro voor de allereerste Birkin-tas van Hermès. Het resultaat, behaald bij Sotheby’s, haalde de koppen in de vakpers. Tegelijk riep het verontwaardigde reacties op bij mensen die het onvoorstelbaar vinden dat iemand zoveel geld betaalt voor een versleten tas. In dit artikel bespreek ik de controverse en analyseer ik ruimer waarom deze Hermès Birkin-tas zulke hoogtes heeft bereikt.

Een verhaal dat begint in een vliegtuig

Het verhaal is bekend, maar het loont om het opnieuw te vertellen. We zijn in 1984, op een vlucht van Parijs naar Londen. Jane Birkin, toen actrice en zangeres, reist met een overvolle mand. Naast haar zit Jean-Louis Dumas, CEO van Hermès. Ze vertelt hem dat ze een tas nodig heeft die zowel elegant als praktisch is. Dumas schetst een ontwerp en enkele maanden later is de eerste Birkin-tas geboren. Dit unieke prototype wordt in 1985 persoonlijk aan Jane Birkin overhandigd. Haar initialen, J. B., zijn gegraveerd op de sluiting.
Deze tas is dus geen gewone Birkin. Het is het prototype van een model dat een echt statussymbool is geworden. Bovenal draagt de tas de sporen van Jane Birkins leven: activistische stickers (Médecins du Monde, UNICEF), een nagelknipper onderin, duidelijke gebruikssporen. De tas is intensief gebruikt en dat verbergt Sotheby’s allerminst. Hier is de beschrijving:

Conditierapport, Birkin Hermès 1985 (copyright: Sotheby’s)

De “stigmata” van een heilig object

Tijdens de veiling bij Sotheby’s werd deze dagelijkse slijtage benadrukt – zelfs in de verf gezet. In de catalogus staat dat de tas “de stigmata van een oprecht, dagelijks gebruik draagt.” Dat woord, “stigmata”, is niet zomaar gekozen en verdient nadere toelichting.
Een stigma is een heilige wonde. Het roept associaties op met lijden (Jezus aan het kruis) en heiligheid (Franciscus van Assisi die de stigmata ontvangt).

Giunta Pisano, kruis van San Ranierino. Tentoonstelling “Revoir Cimabue”, Louvre, januari 2025.

Dat woord gebruiken voor een handtas verheft het object tot iets heiligs. Deze tas is het prototype, het eerste exemplaar van een iconische lijn. Zo wordt de Hermès-tas van Jane Birkin een seculiere relikwie, een cultureel artefact van historische betekenis.
Natuurlijk zou dit allemaal niet mogelijk zijn als de Hermès Birkin geen internationaal succes was geworden. Dat brengt ons bij de analyse van de drijfveren achter dit succes, dat de laatste jaren een hoge vlucht heeft genomen.
In feite is deze veiling geen alleenstaand geval. Ook andere objecten werden voor enorme bedragen verkocht, alleen omdat ze het begin vormden van een iconische reeks. Het meest sprekende voorbeeld is wellicht het horloge Rolex Daytona van Paul Newman (zie video hieronder), dat in 2017 voor 17.752.500 dollar werd verkocht.
Wanneer een object onlosmakelijk verbonden is met de persoon die het zijn aura gaf, zijn er geen grenzen meer.

Wanneer luxe investeringsobject wordt

Deze recordverkoop is geen toeval. Ze is het resultaat van een perfecte samenloop van omstandigheden voor Hermès. Enerzijds is de Birkin een succesvol model waarvoor de vraag het aanbod ruimschoots overstijgt. Anderzijds zorgt de diversificatie van beleggingsstrategieën ervoor dat deze tas “bankable” is geworden – met andere woorden, ze biedt een groot investeringsrendement.
Laten we beide aspecten van dichterbij bekijken.

De ultrarijken willen hun investeringen diversifiëren – maar ook verhalen kopen.

Een les in cultureel marketing

Deze Birkin-tas is niet zomaar de duurste ooit verkocht. Ze toont aan dat luxe niet langer draait om materiaal of design, maar om storytelling, herinnering en transcendentie. Jane Birkin droeg ze – en sleet ze. Maar het zijn precies die stigmata – fysiek en symbolisch – die nu de waarde bepalen. De koper heeft geen handtas gekocht: hij bezit het oorspronkelijke fetisjobject van een cultureel imperium.