13 juli 2016 672 woorden, 3 min. gelezen

De aandachteconomie, garantie op een middelmatige wereld

Door Pierre-Nicolas Schwab Gepromoveerd in marketing, directeur van IntoTheMinds
We leven in een wereld van mediocriteit. Meer dan ooit worden we overstelpt met allerhande stimuli en ons brein staat op het punt te exploderen. We zijn niet meer in staat om ons op meer dan één taak tegelijk te […]

We leven in een wereld van mediocriteit. Meer dan ooit worden we overstelpt met allerhande stimuli en ons brein staat op het punt te exploderen. We zijn niet meer in staat om ons op meer dan één taak tegelijk te concentreren en gaan, op de meest inefficiënte manier, over van de ene taak naar de andere. Als we een sms of e-mail ontvangen, kunnen we niet aan de Pavlov-reflex weerstaan om onze smartphone te bekijken en zo onze digitale « ik », die enkele momenten stil lag, weer op te wekken. De volgende keer dat u in vergadering bent of een toespraak geeft, kijk dan eens hoe snel de eerste deelnemers naar hun gsm grijpen. Het is meestal een kwestie van minuten.

Aandacht is bijgevolg een zeldzaam goed geworden, dat merken, handelaars en reclamelui en bedrijven allerhande proberen ons te ontnemen (de aandachteconomie. Omdat we ons niet meer kunnen concentreren is de beste manier om een beetje aandacht te stelen ons inhoud aan te leveren die kwaliteitsloos is, flauw en zonder waarde. Bekijk de populairste video’s op YouTube. Het is rampzalig. Naast de simplistische toespraken van Donald Trump krijg ik video’s van « LOL cats », een reclame voor de volgende Amerikaanse blockbuster, een ervaring van mentos in een Colafles…. Het toppunt !

Wees gerust, u hoeft niet veel na te denken bij deze video’s. Wellicht hebt u niet meer dan één neuron nodig om deze meesterwerken te begrijpen.

Omdat onze hersenen en gevoelens elke dag worden ondergedompeld, hebben deze video’s een zeer belangrijke functie: ze helpen ons actief te blijven in de digitale wereld door te besparen op onze cognitieve vaardigheden. We worden digitaal passieve wezens, in pauze in een wereld die we weigeren te verlaten om niet digitaal te moeten sterven.

De video’s  zijn niet het enige formaat die onze menselijke tekortkomingen en onze digitale verslaving uitbuit. Bekijk de artikels. De populairste hebben altijd even weinig tekstuele inhoud als een subsaharische woestijn zonder water. De aantrekkelijke foto’s daarentegen zijn overvloedig. Eigenlijk is het meest uitgewerkte deel van deze artikelen de titel: “De 10 voetballers met de prachtigste vrouw”, “Deze 5 beroemdheden hebben al hun geld verloren en zijn nu dakloos », U raadt nooit wat deze eekhoorn gevonden heeft in een boom “, … Het laatste beetje aandacht dat nog over was, wordt handig gestolen door een aantrekkelijke titel; aantrekkelijke video’s of foto’s leiden ons naar een maalstroom van mediocriteit, een zwart gat dat onze tijd uiterst effectief opslorpt. Wij komen uit deze intellectuele wasbeurt met een verminderd IQ en de wilde gedachte dat ons leven ons ontsnapt.

Die middelmatigheid  heeft zelfs meer professionele netwerken ingenomen, zoals Linkedin (wat mijn collega-blogger Bruno Fridlansky (Frans) razend maakt): hoe vaak zien Linkedin gebruikers hun kanaal niet ingenomen door debiele vragen, foto’s van katten of panda’s, simpele vragen met likes en duizenden keren doorgestuurd?

Wat ik hier schrijf is eigenlijk een vicieuze cirkel. Hoe meer wij deze onzin consumeren, hoe minder aandacht er rest voor de rest en hoe minder kwaliteitsvol en instructief toekomstige inhoud zal worden.

Voor zijn dood gaf de voormalige socialistische Franse minister Michel Rocard een interview aan Point (een eerder rechts getint weekblad). Ik geef hieronder de eerste regels van zijn interview (Frans):

“Om een maatschappij te leiden, moet men begrijpen. Wel, men begrijpt niet meer. ’s Avonds gaan we allen naar huis en bekijken het nieuws. 60% daarvan zijn faits divers. We krijgen niet de tijd noch de inhoud om te kunnen begrijpen. En de geschreven pers laat zich leiden door voortdurende informatie, televisie, internet, … Het systeem draait om ontspanning. Hoe kunnen we dan het Midden-Oosten of de economische crisis begrijpen ? De kenniswereld geeft geen vakoverschrijdende kennis meer, sociologen werken niet samen met economen, die op hun beurt geen of weinig contact hebben met de politiek.”

Ik weet niet hoe uit dit zwarte gat te ontsnappen. Maar één ding weet ik wel. Als u dit artikel tot hier hebt gelezen, dan bent u net als ik ook bezorgd en wilt u verandering. Laten we met een commentaar beginnen.



Posted in Marketing.

Plaats uw mening

Je e-mailadres zal niet getoond worden. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *