Het ontbreken van een “kenniscorridor”, een goede indicator voor succes?

Dat is de vraag die ik me een paar dagen geleden stelde.

Bij het visualiseren van het profiel van Olivier Laffut (Frans), de succesvolle oprichter van het bedrijf “Les tartes de Françoise (Franse site)”, nu geëxporteerd naar New York), realiseerde ik me dat zijn profiel als bankier nogal origineel was voor iemand die een bedrijf in de voedingsindustrie was begonnen. Ik heb meteen de link gelegd met Olivier Van Espen en Frédéric Duqué, de oprichters van de succesvolle Guapa-keten (Engels), die een heel ander profiel hebben dan fastfoodrestaurants.

En toch, wat een succes voor beide bedrijven.

Zonder in te gaan op saaie details, kan de “Knowledge corridor” worden samengevat als een concept van ondernemerschap dat stelt dat ondernemers vooral kansen zien in hun eigen vakgebied ontdekken (Ronstadt, 1988). Het idee van Ronstadt werd later herwerkt (Shane 2000) en onderverdeeld in drie delen: marktkennis, netwerkkennis en kennis over de behoeften van de klant.

Hoewel deze a priori kennis een bron van concurrentievoordeel lijkt te zijn, kan het ook een bron van blindheid zijn voor de ondernemende kandidaat. De absolute kennis die de beginnende ondernemer denkt te hebben, kan hem doof of blind maken voor tegenstrijdige signalen. Ik heb vaak ondernemers gezien die ervan overtuigd zijn dat ze de sleutel tot succes hebben en in één richting volharden als er negatieve signalen binnenkomen. De mens wordt zo gemaakt dat hij niet graag tegengesproken wordt en dat hij zichzelf wil geruststellen.

Mijn mening:

Een aantrekkelijke hypothese, gezien het succes van ondernemers als Olivier Laffut, Olivier Van Espen en Frédéric Duqué, zou doen denken dat het gebrek aan diepgaande kennis van een markt in feite een succesfactor is.